خلاصه سخنرانی
- از مدارا کردن خدا فریب نخورید؛ فکر نکنید فراموش کرده است؛ به خدا سوگند، آنقدر خدا گناهان را می بخشد که شما مغرور می شوید.
- احمق ترین مردم کسی است که فریب دنیا را بخورد؛ مغرور شدن به دنیای زودگذر عین جهالت و بیسوادی است.
- شقی و بدبخت کسی است که به حال خوشش، به سجده اش، به نمازش، به دوستان دور و برش مغرور شود.
- ۴ تا عبارات علمی، عرفانی، اخلاقی و ... برایمان بُت نشود؛ فکر نکنیم راهی رفته ایم؛ اینها همه آفت راه سلوک است.
- از فریب های دنیا بترسیم؛ گاهی با خوبی ها فریب می دهد؛ ... شیطان هم همیشه با خوبی ها فریب می دهد.
- گاهی علت غرور ثروت است. طول عمر، زن و فرزند، اصحابی که دور و برت را شلوغ کردن، فکر می کنی عالم مرید تو شده است. گاهی به راست گویی خودت می بالی، فکر می کنی از صادقین هستی.
- گاهی مغرور می شوی بر قصورهایی که در عبادت و بندگی می بینی، می گویی خوب شد اعمالم ناقص است، اما همین هم فریب است.
- گاهی اعتراف به تقصیر خودت می کنی، با همین می خواهی خودت را عزیز کنی.
- کم دیدم استادمان آیت الله فلسفی خودش را مزمت کند، تعریف که هیچ!
- گاهی فکر می کنی با اسم یا الله و ... خدا را می خوانی، ولی غیر خدا را می خوانی؛ توهم داری که خدا را می خوانی.
- گاهی مردم را نصیحت می کنی، در حالی که می خواهی دل های مردم را جذب خودت کنی.
- تو از ظلمت غرور بیرون نخواهی شد، مگر از تمام این کارها توبه کنی.
- خیلی علما و ... سلیقه هایی در سیر و سلوک و عرفان اعمال می کنند، این تنها مردم را به سیر و سلوک بدبین می کند؛ باید الفاظ و عبارت خودمان را با ۱۴ معصوم میزان کنیم.
