خطبه پیامبر (ص) در اهمیت قرآن

خداوند تبارک و تعالی قلوب همه ی ما را به نور امامت و ولایت منور و نورانی بگردان اجماعا صلوات را غرا ختم بفرمائید.
بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین الصلاة و السلام علی سیدنا و نبینا اباالقاسم المصطفی محمد و السلام علی علی بن ابیطالب و آله الطیبین الطاهرین المعصومین و لعنت الله علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین.
اما بعد قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
« *ایُّها النّاس! إنَّ أصدق الحدیث کتاب الله و أوثقُ  العُری کلمة التَّقوی و خیرُالملل ملَّة إبراهیم و خیرُالسُّنن سنَّهُ محمّدٍ*»
خب روزهایی است که مدینه سخت مضطرب و تلاطم و آشوب است و روزهای بسیار سخت و دشواری است بر امیرالمومنین و زهرای مرضیه سلام الله علیهم اجمعین.
پیغمبراکرم در روزهای آخر عمرش آنچه را که برای بشریت مفید و لازم بود بیان فرمودند منجمله این خطبه ای که عرض میکنم یکی از خطب قُرر و دُرر نبی مکرم اسلام است که نکات بسیار مهم و عظیمی در آن نهفته است که هر کلمه اش بدون شک و تردید یک کلیدی است برای حل مشکلات بشریت ولی با کمال تاسف مردم کمتر از آن استفاده می‌کنند. در قرآن داریم که:« *له مقالیدالسماوات و الارض*» کلید آسمانها و زمین همه در دست اوست
چه کلیدی بالاتر از پیغمبر! چه کلیدی بالاترازامیرالمومنین، زهرای مرضیه، امام حسن،امام حسین و بقیه ائمه! و چه کلیدی بعد از اینها مهم تر از این ادعیه،دعاها و مناجات ها!
این ها همه گره گشاست قفل ها هم زیاد است همانطوری که مقالیدها و کلیدها زیاداست،به تعداد هرکلیدی یک قفل و هر قفلی یک کلیدی دارد و نه کلیدها اضافه است و نه قفل ها.
فقط باید انسان این کلیدها را پیدا کند واین قفل های بسته شده را ان شاالله و بحول و قوه ی پروردگار باز کند.
پیغمبر بعد از حمد وثنای خدا فرمود:
مردم « *إنَّ أصدق الحدیث کتاب الله*» مگر حدیثی،کلامی و سخنی راست تر از کتاب خدا هست؟
 اگر کسی تصورکند که در عالم گفتاری صادق تر،بهتر و منطبق با حقیقت بهتر از قرآن است این خلاف کرده و اشتباه کرده است.
کلمات ائمه و انبیاء هم از این جهت اصدق الحدیث است که تفسیر همین کتاب خداست که احسن القصص،احسن الحدیث و احسن البیان است چون گفتار اینها از قرآن جدا نیست و قرآن هم از این ها جدا نیست.
پس « *إنَّ أصدق الحدیث کتاب الله*» هرچه گفته راست است، هر وعده ایی که داده راست است، هر تهدید و تحذیری که کرده راست است و هر خبری که داده راست است.
خب اگر انسان راستی و درستی این کتاب را تصدیق کرد تجربه بکند، حالا یک قصه ای یادم آمد که هم مزاح است و هم به بحث ما می‌خورد یک بنده خدایی یک مهمانی را تعارف کرد گفت:
حاج آقا به منزل برویم یک ‌نان و پیازی هست خلاصه بعد از اصرار زیاد مهمان را برد و وقت ناهار شد و بالاخره سفره پهن شد و دید که واقعا نان و پیاز آورد در همان لحظه یک ‌گدا و سائلی آمد و سمج ایستاد که به من کمک کن و فلان و بهمان، صاحب خانه گفت برو چیزی نیست او اصرارکرد و این هم انکار! خلاصه آخر صاحب خانه گفت برو میام میزنمت هاا! این مهمان به آن گدا گفت برو که این صاحب خانه آدم راستگویی است به من گفت ناهار نان و پیاز است و واقعا نان و پیاز آورد و دروغ نگفت.
 پس « *إنَّ أصدق الحدیث کتاب الله*» اگر قران را خواندیم و به وعده هایش ، وعید هایش،  بشارت هایش و اخبارش ایمان داشتیم کار درست می شود. « *و أوثق العری کلمة التقوی*» (عری به معنای دستگیره است) و محکم ترین و مطمئن ترین دستگیره ها کلمه ی تقواست،کلمه ای که انسان را از گناه دور کند،کلمه ای که انسان را از هوی دور کند،کلمه ای که انسان را به خدا نزدیک کند و هدایت کند ،کلمه ای که انسان را از ابلیس و ابالسه جدا کند.
پس « *أوثق العری کلمة التقوی*» کلمه ی تقوا در قرآن چند تا معنا شده است منجمله خود امیر المؤمنین و خود پیغمبر که اینها دستگیره های محکمی هستند، دستگیره هایی هستند که شل نیستند و پیچ هایشان محکم است،کاملا مورد اعتماد است ،نمی شکنند ،میخشان هرز نمی شود و در نمی آید، « *أوثق العُری*»( ثقه یعنی مطمئن و أوثق افضل و تفضیلش است).
« *و خیرالملل ملة ابراهیم*»
بهترین ملت ها ملت ابراهیم است، « *و خیرالسنن سنة محمد (ص)*» سنت به معنای روش ،آداب و منش های اجتماعی وآداب و رسوم است که به آن سنن می گویند، چه سنتی بالاتر از سنت های پیغمبر؟!منتها آن چه که الان در بعضی از کتب مخصوصا در کتاب های اهل سنت به عنوان سنن پیغمبر است دروغ است، بدعت است و تحریف شده است سنن واقعی پیغمبر و سنت حقیقی پیغمبر آن چیزی است که به علی(ع) و زهرای مرضیه برمی گردد و یا آنچه از طریق سلمان، اباذر،مقداد، جابربن عبدالله انصاری،حوزف یمانی و امثال این ها که صحابه ی پاک ،راستگو و باتقوا بودند رسیده است. والا آنچه که ابوحریره نقل می کند خدا شاهد است سنت پیغمبر نیست این مرد شیاد ، حقه باز، دروغگو، نان به نرخ روز خور و اجیر بیگانه است، خیلی عجیب است! مگر ما می توانیم سنت را از او بگیریم؟ مگر او می تواند ناقل سنت پیامبر باشد؟
علامه ی عسکری رضوان الله تعالی علیه مردبزرگوار ، مرد محقق و یکی از کسانی است که در این سده ی اخیر محیی و مجدد شریعت بود،
همه ی اکاذیب و دروغ هایی که به پیغمبر نسبت داده بودند و یا برای پیامبر درست کرده بودند این مرد برملا کرد منجمله یکصدوپنجاه صحابه ی دورغین. کتابی نوشت و آنجا ثابت کرد که یکصدوپنجاه نفر که اهل سنت آنها را جز صحابه قلمداد می کنند و از قول آنها مطالبی نقل می کنند که برضد شیعه است، برضدامیرالمومنین است و برضد اهل بیت است بدعت و دروغ است آنجا با دلیل و سند ثابت کرده است که این یکصدوپنجاه تا اصلا جز صحابه نبودند و این دروغ است و اصل و ریشه ندارد. در آنجا نقش عایشه را در اسلام بیان کرده است، که عایشه چه کارهایی کرد وچه خراب کاری هایی کرد! باکمال تاسف چه تمردها و چه تخلف ها ازقول پیغمبر که نکرد! فتنه ی آشوب جنگ جمل را برپاکرد که بیش از بیست هزار نفر را به کشتن داد، این ها را علامه عسکری قشنگ آورده است از آن طرف تالیف کتاب نقش ائمه در اسلام که در حدود تقریبا چهارده جلد چاپ شده است دریک مجموعه ای بسیارجالب!  اهل سنت باید بخوانند و انصاف بدهند، ما علمای متعصب اهل سنت مخصوصا علمای وهابی خبیث را جزعلمای اهل سنت نمی دانیم آنها ازعلمای یهود هستند و درحقیقت از علمای استکبار،استعمار،انگلیس و آمریکایی هستند و شک وتردیدی درآن نیست،ما با علمای اهل سنت نزاع و اختلاف داریم
منتهی نزاع ما و بحث ما علمی است و خلاصه این بحث کردن و مناظره کردن ایراد ندارد آنها هم نباید از حرف های ما ناراحت بشوند باید جواب بدهند.
کتاب معالم المدرستین هم بسیار کتاب جالبی است که علامه ی عسکری نوشت من یک بار موفق شدم و خدمت این بزرگوار رسیدم و از محضرش استفاده کردم و آن هم خیلی عجیب برخورد کردیم ایشان دوست داشتن حقیر را ببینند آنطوری که هم شیره زاده اش به من گفت،گفت علامه فرمودند که من دَین دارم که فلانی را ببینم و ما هم دنبال زیارت این بزرگوار بودیم و تا این که در فرودگاه تهران ایشان داشتند پیاده می شدند و من هم داشتم می رفتم سوار هواپیما، در همان پله های هواپیما برای اولین بار همدیگر را زیارت کردیم،چهره اش را نگاه کردم دیدم آدم عادی نیست با ایشان احوال پرسی کردم و به ایشان گفتم جنابعالی؟گفت: من عسکری ام. گفتم علامه ی عسکری؟ گفت:بله.
گفتم من هم جرجانی هستم ،روی پله های هواپیما یک ملاقاتی داشتیم و دیگر هم او را ملاقات نکردم تا این که از دنیا رفت رضوان الله تعالی علیه،تألیفات خیلی زیادی دارد و همه اش محققانه است یعنی در حقیقت و  بدون شک و تردید باید گفت کتاب های ایشان جلد دوم کتاب الغدیر علامه ی امینی(رض) است منتهی علامه ی امینی کمتر با زبان فارسی سخن گفت ولی علامه ی عسکری با زبان همه سخن گفت.بگذرم.
پس بهترین سنن سنت محمد است ای کاش سنت پیغمبر شناخته شود حالا من اگر زنده بودم ان شاءالله این حدیث را شب های پنجشنبه در جمع رفقا زیاد می خوانم و توضیح می دهم.
« *و أشرف الحدیث ذکر الله*» آنجا اصدق الحدیث، راستگوترین حدیث کتاب خداست و اینجا شریف ترین حدیث ها ذکر خداست  لااله الاالله، الله اکبر، سبحان الله، ماشاءالله که « *الذین آمنو وتطمئن قلوبهم بذکرالله الا بذکرالله تطمئن القلوب*». هیچ چیز به انسان آرامش نمی‌دهد نه پول ،نه ثروت ، نه خانه و نه مسکن به انسان آرامش نمی دهد  این ها مسکن اند دارو نیستند، درمان نیستند موقتی هستند، میگـویند فلانی میلیاردها ثروت دارد ولی آرامش ندارد ،من برای  بعضی از رفقا گفتم ده ها مورد هست منتهی من یکی از آنها را میگویم یک بنده خدایی دو سه سال قبل، با پول دوسه سال قبل  نه پول امروز ها! گفت فلانی من نزدیک سیصد وخرده ای میلیارد ثروت دارم ولی هیچ آرامشی ندارم و دنبال آرامش می گردم. یکی ازمتمول ترین ثروتمندان ایرانی که درشیراز است زنگ زد و خودش رامعرفی کرد و گفت من فلان هستم و بهمان هستم و اجناسی که دربازار هست من کارخانه های آنها را دارم و برای هرچیزی کارخانه دارم و یکی از مالک های بزرگ طلا هستم و قریب پانصد نفر یا بیشتر درکنار من نان می خورند اما هیچ آرامشی ندارم، حالا یک چیزی بگو من آرامش پیدا کنم اصلا شب ها باقرص می خوابم چه ثروتی! چه پولی! اینها به درد من نمی خورد، خدا شاهد است انسان صفور خیابان ها باشد ولی شب که به خانه می رود آرامش داشته باشد این آشغال ها و زباله های بازیافتی در کوچه و خیابان ها را جمع کند ولی شب آرامش داشته باشد آرامش درزندگی ها خیلی کم شده است.
« *وأشرف الحدیث ذکرالله*» این ذکرخدا نه فقط یک ذکر لفظی است منظور آن امید به خداست، توجه به خدا و روش و منش زندگی را با دستور خدا انجام دادن است. این که می گویند وقتی که شما به معصیت رسیدید به یاد خدا بیفتید
یعنی ببینید خداگفته این کار حلال است یا حرام؟ خوب است یا بد؟
 « *و أحسن القصص القرآن*»  و زیباترین قصه ها، قصه های قران است که در آن پندها و درس ها است مثل قصه ی فرعون و موسی، قصه ی موسی و خضرش، قصه ی یوسف و زلیخایش ، قصه ی قارون ، قصه ی هامان و نمرودش، قصه ی یوسف  و یونسش ،قصه ی یعقوب وایوبش، قصه ی آدم و حوایش، قصه ی ابراهیمش و قصه ی قوم سبأش، آنقدر  در قصص قرآن عبرت است الی ماشاالله. گاو بنی اسرائیل مگر کم حکمتی است؟ که دعای یک پدر با نسل جوان ما چه می کند! که رضایت پدر چطور یک جوان را از فقر و بدبختی نجات می دهد! چطوری جریان و قصه ی اصحاب کهف که با ظلم مبارزه کردند و دنبال عدالت بودند انسان را نجات می دهد و برای همیشه جاوید و ماندگار می کند؟ این سگی که همراه قوم کهف بوده آنقدر این سگ عزیز می شود. بلعم باعورا و خر او چه می شود که آن خر از او عالم تر و آقاتر می شود؟ در کدام یک از این قصه ها وقتی انسان در آن دقت کند پند واندرز نیست ؟ الی ماشاالله. اصحاب فیل را بگوییم، جنگ احزاب را بگوییم، سجده نکردن شیطان برحضرت آدم را بگوییم ، طرد شدن ابلیس از درگاه خداوند و ترک اولی حضرت آدم را بیان کنیم، داستان فرزند حضرت آدم را بگوییم که قابیل با برادرش در زندگی ازحسادت چکار کرد؟  حسادت انسان را قاتل می کند، حسادت تا آنجایی گمراه می کند که برادر خودت را بدزدی و ببری در چاه بیندازی.
 « *و أحسن القصص القرآن*» در دنیا قصه های زیادی هست خدا شاهده داستان های زیادی خواندیم اما هیچکدام آن ها دل نشین تر از قصص قرآن نیست. ای کاش یک مقدار درممبرها و در جلسات از این قصص گفته می شد. من یادم هست سال های قبل از انقلاب یعنی چهل و پنج سال قبل، ممبر که می رفتیم مرتب این پیرمرد ها ، متدین ها و ممبری ها خدا شاهد است می گفتند حاج آقا قصه های قرآن را بگو، داستان های قرآن را برای ما بگو، خب ما هم مطالعه می کردیم و برای آن ها می گفتیم ولی حالا خیلی کم گفته می شود.
خب یک اشاره ای بکنم
السلام علیک یا بنت رسول الله، یا فاطمه الزهرا یا سیدة نساء العالمین انا توجهنا واستشفعنا وتوسلنا بك الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا یاوجیهة عند الله اشفعی لنا عند الله.